Pearson’s Uncertainty Map, czyli mapa niepewności Pearsona, to narzędzie zarządzania innowacją, które pomaga organizacjom zrozumieć i odpowiednio reagować na różne poziomy niepewności związane z tworzeniem nowych produktów i technologii. Mapa ta dzieli niepewność na dwa wymiary: (1) niepewność co do celu (ends) i (2) niepewność co do sposobu osiągnięcia celu (means). W zależności od ich poziomu, działania innowacyjne można zakwalifikować do jednego z czterech kwadrantów.

Do czego służy Mapa niepewności Persona?

Zarządzanie innowacją to nie tylko generowanie pomysłów – to również umiejętność radzenia sobie z brakiem jasności co do tego, co chcemy osiągnąć i jak to osiągnąć. Mapa niepewności Pearsona:

• pozwala dobrać właściwe strategie zarządzania do poziomu ryzyka i niepewności,

• pomaga podejmować decyzje o kontynuacji, zmianie lub zakończeniu projektów,

• ułatwia zrozumienie, jak różne zespoły i działania wymagają odmiennych stylów zarządzania.

Poniżej przedstawiamy cztery kwadranty mapy oraz przykłady działań, które do nich należą.

Kwadrant 1: Badania eksploracyjne – Wysoka niepewność co do celu i sposobu

To obszar, w którym zarówno cel, jak i sposób jego osiągnięcia są niejasne. Często dotyczy on eksperymentalnych badań podstawowych, np. w laboratoriach uniwersyteckich lub działach R&D dużych korporacji. Przykładem może być praca nad zupełnie nową technologią, której potencjalne zastosowania nie są jeszcze znane. Wymaga to wysokiej tolerancji na niepewność i swobody twórczej.

Kwadrant 2: Inżynieria rozwoju – Cel znany, sposób niejasny

SW tym przypadku firma ma określony cel (np. stworzenie konkretnego produktu), ale nie wiadomo jeszcze, jak go osiągnąć. Działania skupiają się na testowaniu różnych rozwiązań technicznych. Dobrym przykładem jest rozwój systemu „In-can” firmy Guinness, gdzie jasnym celem było odwzorowanie smaku piwa z beczki, ale techniczne rozwiązanie było trudne do znalezienia.

Kwadrant 3: Inżynieria zastosowań – Sposób znany, cel niejasny

Tutaj firma zna technologię, ale nie jest pewna, jakie mogą być jej najlepsze zastosowania. Celem jest znalezienie rynków i produktów, do których dana technologia może zostać efektywnie wdrożona. Przykładem jest kevlar – materiał o znanych właściwościach, który badany jest pod kątem nowych możliwych zastosowań.

Kwadrant 4: Łączenie możliwości rynkowych z technologią – Niska niepewność

To obszar największej pewności – firma wie, co chce osiągnąć i wie, jak to zrobić. Działania w tym kwadrancie obejmują często ulepszanie istniejących produktów i szybkie wdrażanie nowych wersji. Przykładem może być Samsung, który dzięki szybkiemu reagowaniu na potrzeby rynku wprowadza regularnie nowe modele smartfonów.

Zastosowanie mapy niepewności w praktyce

Mapa Pearsona jest szczególnie użyteczna dla menedżerów innowacji, którzy muszą podejmować decyzje w warunkach braku pełnej informacji. Pomaga zrozumieć, że:

• nie każdy projekt da się kontrolować w ten sam sposób,

• innowacja wymaga różnych stylów zarządzania, zależnie od poziomu niepewności,

• odpowiednie struktury organizacyjne są kluczem do sukcesu w każdym z kwadrantów.

Podsumowanie

Mapa niepewności Pearsona to praktyczne narzędzie pozwalające uporządkować działania innowacyjne według poziomu niepewności. Pomaga firmom dobrać odpowiednie metody zarządzania, zoptymalizować zasoby i zwiększyć szanse na sukces. To nie tylko teoria – to codzienne wyzwanie w pracy każdego lidera innowacji.

Jeśli interesuje Cię, jak skutecznie zarządzać innowacjami, rozumieć ryzyko i wdrażać nowe pomysły w działaniu – zapraszamy na kurs tworzenia innowacji dla początkujących Creative Thinking Lab!

Źródła:

Pearson, A. W. (1991). Managing innovation: An uncertainty reduction process. In J. Henry & D. Walker (Eds.), Managing Innovation (pp. 120–125). Sage Publications / Open University.

Trott, P. (2017). Innovation management and new product development (6th ed.). Pearson Education Limited.